Sunday, October 25, 2009

Essey 25

Миний хүү
Амралтын өдрөөр зурагт үзэнгээ гэрээ цэвэрлэж байсан Сарааг харсан зүйл нь ухааныг нь алдтал айлгав.6н настай хүү нь ундааны лааз цоо ширтэн сууж байлаа.
-Онхү!"Хүү бондгос/хийн цочиход ширээн д
ээр байсан лааз өнхрөн унасныг Сараа анзаарах сөхөө байсангүй..
-Чи сая юу харж байв?"Өөрийг нь ширүүхэн харах нь тоотой ээжийнх нь хөмсөг нь зангиран хоолой нь чичрэн нэг л өөр байгааг хараад гайхсан хүү ундааны лааз харах нь юу нь бурууг ойлгосонгүй.
-Лааз."Сараа гүйн ирж хүүгээ барьж аван хэд сэгсрээд
-Хэзээ ч хэзээ ч ундааны лаазыг ширтэж болохгүй ойлгож байна уу?Хэзэ
э ч лаазыг нүдээрээ хөдөлгөнө гэж бодож болохгүй!Ойлгож байна уу Онхү!"өөр рүү нь хүн хашгирах чангаар нэрийг нь дуудахад хамгийн дургүй хүү дурамжханаар толгой дохив.Хүү хэзээ ч ээжийнхээ өөдөөс хэдэрлэж,нялх бага хүүхдийн зангаар чихэр жимс нэхэн уйлж байсан удаагүй бөгөөд тэр ч байтугай ганц/хан удаа ч болохнээ харж байгаагүй аавыгаа асуун ээжийгээ зовоож байсан удаа нэгээхэн бээр ч үгүй билээ.Гэвч хүү ээж нь яаж өөрийнх нь яг бодож байсан зүйлийг таав гэдгийг ойлгосонгүй,мөн бодол нь амжилттай болсоныг хараад магтан сайшаасангүйд бяц/хан гомдсон ч дахиж ундааны лааз ширтэж хайртай ээжийгээ уурлуулахгүй гэдгээ дотроо хатуу амлалаа...
-Миний хүү өрөөндөө орж хичээлээ давтдаа.
-Ээжээ өнөөдөр бүтэн сайн өдөр шүүдээ.Та намайг бүтэн сайнд гадаа тоглох эсвэл зурагт үзэхийг зөвшөөрдөг шүүдээ.

-Өнөөдөр чи ээжийгээ уурлуулсан болохоор чамайг зурагт үзэх эрхийг чинь хасч шийтгэлээ."Сараа тайлаад шидчихсэн бээлийгээ өмсөөд үргэлжлүүлэн хивсээ угаатал Онхү хойноос нь ирээд тэвэрчихэв.
-Ээжээ уучлаарай.Дахиж таныг уурлуулахгүй ээ."Сараагийн нүдийг нулимс бүрхэн авч өөрөөсөө учиргүй их ичив.Эвий нялх амьтан юу л мэдэж намайг уурлуулахав дээ.Зүгээр байсан хүүгээ учиргүй загнаад...."Огцом эргэн хүүгээ тэврээд
-Миний хүү,миний хүү..Чи минь л миний ганц онцгой зүйл.Хорвоод бүтээсэн ган
ц онцгой бүтээл минь...
-Ээжээ би онцгой хүн юмуу?"Сараагийн шалны алчуур гараас нь алдууран уналаа...

No comments:

Post a Comment